افزایش رشد و عملکرد ارقام جو با استفاده از سویه‌های Pseudomonas fluorescens مولد ACCدآمیناز تحت تنش شوری
کد مقاله : 1024-9THCBIOCON
نویسندگان:
فاطمه جمالی *1، میترا آزادیخواه2، فرشته بیات3
1گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
2گروه اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
3گروه اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر
چکیده مقاله:
شوری خاک از جمله مهمترین تنش‌های محیطی در کشاورزی به شمار می‌رود که موجب کاهش رشد و بهره‌وری محصولات کشاورزی در سراسر دنیا می‌گردد. در شرایط شوری بالا، به دلیل افزایش مقدار اتیلن در ریشه، عدم تعادل یونی و تنش اسمزی فتوسنتز و رشد گیاه تحت تاثیر قرار می‌گیرد. مایه‌زنی بذر و گیاهچه‌های گیاهان با ریزوباکتری‌های افزایش دهنده رشد گیاه (PGPR) رویکردی نوین به شمار می‌رود که در سا‌ل‌های اخیر جهت کاهش اثرات منفی تنش شوری بسیار مورد توجه قرار گرفته است. PGPRهایی که دارای آنزیم ACCدآمیناز هستند موجب کاهش اتیلن ناشی از تنش و تحریک رشد گیاه تحت تنش‌های محیطی زنده و غیر زنده می‌شوند. هدف از پژوهش حاضر مطالعه خصوصیات سویه‌های Pseudomonas fluorescens (B10، B2-10، B2-11 و B4-6) جداسازی شده از ریزوسفر جو و ارزیابی اثرات آنها بر رشد و عملکرد پنج رقم جو (صحرا، نیمروز، زهک، جنوب و کارون) تحت تنش شوری در نظر گرفته شد. سویه‌های باکتریایی از نظر تحمل نمک، تولید ACCدآمینازو فعالیت افزایشدهندگی رشد گیاه در شرایط آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مرحله بعد، رشد و عملکرد ارقام جو تیمار شده با سویه‌های PGPR متحمل به شوری و مولد ACCدآمیناز تحت تنش شوری در شرایط گلخانه بررسی گردید. نتایج نشان داد که همگی سویه‌های باکتریایی متحمل به شوری بوده (1-8 درصد نمک طعام)، توانایی محلول سازی فسفات را دارا بوده و قادر به تولید سیدروفور، اندول-3-استیک اسید و ACCدآمیناز بودند. همچنین مشخص گردید که مایه‌زنی گیاهان با سویه‌های باکتریایی تحت سطوح مختلف شوری (50، 100 و 150 میلی‌مولار نمک طعام) دارای اثرات مثبتی بر عملکرد و شاخص‌های رشدی ارقام جو شامل ارتفاع بوته، طول، وزن و تعداد خوشه، طول پدانکل، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در مقایسه با شاهد مایه‌زنی نشده بودند. مایه‌زنی ارقام جو با باکتری‌ها موجب کاهش اثرات منفی شوری و در نتیجه افزایش رشد و عملکرد جو گردید. علاوه بر این، با افزایش سطح شوری میزان کلنیزاسیون باکتری‌ها در ریزوسفر ارقام جو کاهش یافت با اینحال تنش شوری موجب ممانعت از کلنیزاسیون ریزوسفر توسط باکتری‌ها نشد. همچنین مشاهده شد که ارقام جو پاسخ‌های متفاوتی به مایه‌زنی با سویه‌های مختلف نشان دادند که احتمالا به دلیل تفاوت در مقدار و یا ترکیب ترشحات ریشه است که نهایتا منجر به تفاوت در سطح کلنیزاسیون در سویه‌های مختلف می‌گردد. این مطالعه نقش کلیدی ریزوباکتری‌های حاوی فعالیت ACCدآمیناز در افزایش تحمل به شوری و در نتیجه بهبود رشد و عملکرد گیاهان جو تحت تنش شوری را اثبات می‌نماید.
کلیدواژه ها:
ریزوباکتری‌های محرک رشد گیاه، ACCدآمیناز، تنش شوری، اندول استیک اسید
وضعیت : مقاله به صورت مشروط برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است