ارزیابی گل جعفری و لوبیاسبز به عنوان گیاهان حامل و تاثیر آن‌ها بر پارامترهای جدول زندگی Orius laevigatus در توت‌فرنگی گلخانه‌ای
کد مقاله : 1038-9THCBIOCON
نویسندگان:
کامران مهدیان *1، مونا کردستانی2، ولی اله بنی عامری3، عزیز شیخی گرجان3
1دانشگاه ولی عصر. دانشکده کشاورزی. گروه گیاهپزشکی
2دانشگاه ولی عصر رفسنجان. دانشکده کشاورزی - گروه گیاه پزشکی.
3موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور
چکیده مقاله:
تریپس غربی گل، Frankliniella occidentalis به‌دلیل تغذیه و تخمریزی به گیاهان توت‌فرنگی Fragaria x ananassa خسارت می‌زند که منجر به آسیب زیبایی و کاهش ارزش بازاری آن می‌گردد. اگرچه سن جنس Orius شکارگر تریپس غربی گل است، اما از آنجا که میوه در گلخانه توت‌فرنگی به‌طور مداوم برداشت می‌شود، سن و تخم‌های آن از لحاظ فیزیکی حذف می‌شوند. یک راه حل به‌منظور غلبه بر این مشکل استفاده از گیاهان حامل است که از استقرار و رشد جمعیت O. laevigatus در گلخانه حمایت می‌کند. در این مطالعه، گیاه گل جعفری Tagetes patula و لوبیاسبز Phaseolus vulgaris در گلخانه و آزمایشگاه ارزیابی شد تا مشخص شود کدام یک از دو گیاه برای این سن شکارگر به‌عنوان گیاه حامل در توت‌فرنگی گلخانه‌ای مناسب‌تر می‌باشند. گرچه هر دو گیاه برای رشد پوره‌ها مناسب بودند، اما اثر این گیاهان به‌طور معنی‌داری متفاوت بود. پوره‌ها و حشرات کامل O. laevigatus به‌طور موفقیت آمیزی روی گل جعفری، توت فرنگی و لوبیاسبز رشد و از تریپس غربی گل (به عنوان شکار) و گرده زنبور عسل (به‌عنوان غذای مکمل) تغذیه کردند. رشد پوره‌ها روی لوبیاسبز در مقایسه با توت‌فرنگی و گل جعفری به‌طور معنی‌داری سریع‌تر بود. بلندترین و کوتاه‌ترین مدت زمان رشد مراحل پورگی O. laevigatus به‌ترتیب روی گل جعفری و لوبیاسبز بود. باروری سن شکارگر روی لوبیاسبز بالاترین و روی گل جعفری کمترین بود. بالاترین نرخ ناخالص تولیدمثل (GRR)، نرخ خالص تولیدمثل (R0)، نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r)، متوسط مدت زمان یک نسل (T) و نرخ متناهی افزایش جمعیت (λ) روی لوبیاسبز به‌دست آمد. بر اساس نتایج به دست آمده، لوبیاسبز گزینه بهتر برای استفاده به‌عنوان گیاه حامل می‌باشد.
کلیدواژه ها:
تریپس غربی گل، تخمریزی، توت‌فرنگی
وضعیت : مقاله به صورت مشروط برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است