برتری استفاده انفرادی یا توأم بالتوری سبز Chrysoprela carnea Stephens و کفشدوزک هفت نقطه ای Coccinella septempunctata L روی شته جالیز Aphis gossypii Glover در شرایط گلخانه
کد مقاله : 1080-9THCBIOCON
نویسندگان:
علی رضائی *
رئیس گروه توسعه کاربرد عوامل بیولوژیک/ سازمان حفظ نباتات
چکیده مقاله:
یکی از موضوعات مهم در کنترل بیولوژیک آفات، بحث برتری استفاده انفرادی یا توأم دشمنان طبیعی می باشد. در این رابطه نظریه های مختلفی ارائه شده است. بهترین و قابل قبول ترین آنها، ارزیابی موردی اثر متقابل میان دشمنان طبیعی می باشد. در تحقیق حاضر نیز عملکرد لاروهای سن 3 بالتوری سبز و کفشدوزک هفت نقطه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و آزمایش فاکتوریل 2×2 در حالت انفرادی و توأم در قالب 6 تیمار و 4 تکرار که هر تیمار شامل یک بوته سه برگی خیار به همراه 40 عدد شته کامل در یک قفس توری به ابعاد 70×50×50 سانتیمتر، در مدت 96 ساعت در شرایط گلخانه ای(متوسط دمای 3±25 سانتیگراد و رطوبت نسبی ٪ 5±60) ارزیابی شد. نتایج نشان داد حضور شکارچی ها در کلیه تیمارها در مقایسه با شاهد از افزایش جمعیت شته جلوگیری کرد. تیماری که در آن دو عدد لارو بالتوری فعالیت داشت با متوسط 25/2 شته باقی مانده، بالاترین تاثیر در کاهش جمعیت نشان داد. در تیمار های یک عدد لارو بالتوری+ یک لارو کفشدوزک، دو عدد لارو کفشدوزک، یک عدد لارو بالتوری، یک عدد لارو کفشدوزک و تیمار شاهد نیز به ترتیب با متوسط 75/15، 25/27، 75/69، 25/91 و 75/182عدد شته باقی مانده، در رده های بعدی قرار داشتند. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که شکارچی ها در کلیه تیمارها به طور معنی داری جمعیت شته را کاهش دادند، ولی هیچ گونه اثر متقابلی در تاثیر نهایی شکارچی ها بر روی جمعیت شته و برتری استفاده توأم این دو شکارچی مشاهده نشد.
کلیدواژه ها:
بالتوری سبز، کفشدوزک هفت نقطه ای، شته جالیز، گلخانه
وضعیت : مقاله به صورت مشروط برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است